ΣΤΟ ΚΟΙΜΗΤΗΡΙΟ ΠΕΡ ΛΑΣΕΖ (μέρος 2ο)

Η μεταθανάτια αχανής πολιτεία (που απαριθμεί πιθανότατα εκατομμύρια κατοίκους) έχει και μια διαφορετική γειτονιά, την ακόμα πιο πυκνοκατοικημένη "συνοικία" του Crématorium - Colombarium.

Πολλοί από τους "κοινούς θνητούς" ξέφευγαν από τη μαύρη "σοβαροφάνεια" και κατήφεια και γέμιζαν χρώμα την αχανή νεκροπολιτεία...

Achille Zavatta (1915-1993) Γάλλος κωμικός και κλόουν

Κάποιοι στο Crématorium βλέπουν τα ραδίκια ανάποδα...

γιατί εκτείνεται και σε υπόγειους χώρους

Κάπου εκεί, στο υπόγειο colombarium που θυμίζει κατακόμβη, βρισκόταν -προτού σκορπίσουν τις στάχτες της στην ελληνική θάλασσα- ό,τι είχε απομείνει από την Μαρία Κάλλας.

                                                  Το κενοτάφιο της Μαρίας Κάλλας.
                                            (φωτογραφία του Peter Poradisch από Wikipedia)


  Φεύγοντας από το Colombarium, η ζωή παρέα με τον θάνατο, τραβούν ξανά την ανηφόρα...

Η ατμόσφαιρα κατά τόπους γινόταν ιδιαιτέρως γοτθική, κι αυτό χάρις στους τάφους-μίνι "οικήματα", που αποτελούν την πιο δημοφιλή τεχνοτροπία στα ταφικά μνημεία.

Victor Noir (1848-1870) δημοσιογράφος. 

Δολοφονήθηκε από τον πρώτο ξάδερφο του Ναπολέοντα του Γ', που ήταν ο ανιψιός του Ναπολέοντα Α' (του γνωστού).Ένας τάφος, που αν μη τι άλλο ξεχωρίζει, όχι μόνο οπτικά, αλλά και με την πολύ ιδιαίτερη ιστορία του.

Από Wikipedia: The sculpture has a very noticeable protuberance in Noir's trousers. This has made it one of the most popular memorials for women to visit in the famous cemetery. Myth says that placing  a flower in the upturned top hat after kissing the statue on the lips and rubbing its genital area will enhance fertility, bring a blissful sex life, or, in some versions, a husband within a year. As a result of the legend, those particular components of the otherwise verdigris (grey-green oxidized bronze) statue are well-worn and shiny.

Joachim Murat (1767-1815)

στρατάρχης της Γαλλίας επί Ναπολέοντα του Α' και βασιλιάς της Νάπολης (1808-1815)

Ο Georges Eugène Haussmann (1809-1891)

 νομάρχης της περιφέρειας του Σηκουάνα (Seine), ήταν ηθύνων νους στον ανασχεδιασμό και την ριζική αναδόμηση της πόλης. Το έργο του ανατέθηκε από τον Ναπολέοντα τον Γ'. 

Ένας ακόμα πολύ ιδιαίτερος τάφος, με ρώσικα στοιχεία. 

Ρωσίδες είναι άλλωστε κι οι πριγκήπισσες που αναπαύονται στην αιωνιότητα εδώ: 

Zenaide Dolgorouky, Wera Lobanoff de Rostoff.

"Μπρρρρ....δε θα 'θελα με τίποτα να αφήσω τα κοκκαλάκια μου σ' αυτή την πόλη" σκέφτηκε ανατριχιάζοντας η Ιβάννα. Η πόλη του Παρισιού, ήδη από την προηγούμενη επίσκεψή της πριν χρόνια, τής είχε φανεί μουντή, καταθλιπτική, αβάσταχτη για να μείνεις μόνιμα. Την ίδια γνώμη αποκόμισε τελικά και για το Περ Λασέζ. Και πώς θα μπορούσε άλλωστε να 'ναι διαφορετικά; αφού επρόκειτο ουσιαστικά για την ίδια πόλη σε μικρογραφία της, αλλά με αντεστραμμένους όρους.

Η ώρα πήγε 5, η θερμοκρασία έχει αρχίσει να πέφτει ραγδαία. Ας αφήσουμε επιτέλους το κοιμητήριο Περ Λασέζ να βυθιστεί στο σκοτάδι, στη νεκρική σιγή και τη μοναξιά του.