Η Ιβάννα, ιδέα δεν είχε προς τα πού να κινηθεί, ώστε να εντοπίσει το πού κτυπούσε η καρδιά της νυκτερινής ζωής. Αφού κοίταξε λίγο στα πεταχτά τον χάρτη του Βελιγραδίου, δίχως να καταφέρει να διαφωτιστεί ιδιαίτερα, αποφάσισε ότι θα έβγαινε έξω στην τύχη και θα πήγαινε όπου την οδηγούσε ο δρόμος.
Ήταν Σαββάτο βράδυ κι όπως ήταν φυσικό, οι περισσότεροι διαβάτες που συνάντησε, ξεμυτίζοντας από το ξενοδοχείο του ολέθρου, ήταν απτόητη νεολαία, εκεί γύρω στα 20, που είχε βγει για την νυκτερινή της τσάρκα. Δεν έχασε χρόνο κι αμέσως απευθύνθηκε σε δυο από αυτούς τους τυχαίους διαβάτες, μια κοπελίτσα κι ένα αγόρι, για να ρωτήσει πώς θα πάει στο κέντρο, ή τελοσπάντων σε κάποια συνοικία που έσφυζε από νυκτερινή ζωή κι απ' τα καλά τα γούστα. Ήταν και τα δύο παιδιά συμπαθέστατα και φιλικά, κι επιπλέον μιλούσαν πολύ καλά και άνετα αγγλικά, κάτι που την ενθουσίασε. Αμέσως την κατατόπισαν και της πρότειναν να πάρει το λεωφορείο, που είχε στάση σε πολύ κοντινή ακτίνα.
Το λεωφορείο ήταν κι αυτό φίσκα στη νεολαία, που όλο θετική ενέργεια και κέφι είχε ξαμοληθεί στους δρόμους για να διασκεδάσει και να ξεδώσει. Κατεβαίνοντας όπου κατέβηκε κι όλος ο όχλος, λίγες στάσεις παρακάτω, η Ιβάννα έγινε ένα με το τσούρμο κι έτσι μέσα σε λίγα λεπτά βρέθηκε σε έναν πεζόδρομο με καφετέριες, εστιατόρια και εμπορικά καταστήματα.
Η κατάσταση στις καφετέριες, έτσι όπως την είδε απ'έξω στα πεταχτά, της θύμισε αρκετά κλασική ελληνική καφετέρια τόσο στο διάκοσμο όσο και στο στυλ, με εσάνς τσιγαρίνο να διαρρέει έξω από τις βιτρίνες και τα τραπεζάκια να είναι τίγκα στον νεαρόκοσμο. Η μουσική δονούσε τα τζάμια όλο και πιο δυνατά, ανεβάζοντας τους ρυθμούς και τα ντεσιμπέλ.
Η Ιβάννα, ανικανοποίητη από αυτό το μάλλον οικείο και βαρετό θέαμα που αντίκριζε, αποφάσισε να χωθεί στα πλευρικά στενάκια και στοές, ταγμένη όπως πάντα στην αναζήτηση και ανεύρεση της καλής ντόμπρας...
Πέρασε από υπόγειες διαβάσεις με περίεργα ψηφιδωτά...
Όπου είδε τους τοπικούς σταρ-μανουλομάνουλα, που φιγουράριζαν, όλο μαγκιά και τεστοστερόνη, σε περίοπτη θέση... (αρχικά τους πέρασε για αρχηγούς κάποιας μπάντας, όμως τελικά αποδείχθηκαν ηθοποιοί)
...όπως και τους ακούραστους γερόλυκους του ροκ που βγήκαν παγανιά για τουρνέ.
Στην γύρω περιοχή υπήρχαν παντού στοές, κοντά στους πιο πολυσύχναστους δρόμους, που καθιστούσαν την πορεία κατά τόπους λαβυρινθοειδή, γι' αυτό και άκρως ελκυστική για εξερεύνηση.
Περνώντας τις ανοικτές, μεταλλικές πύλες αυτής της μικρής στοάς
...στο βάθος βρισκόταν μια ασυνήθιστη μπουτίκ, με ολίγον αλλόκοτο, μινιμάλ στήσιμο της βιτρίνας, που ειδικευόταν στα παπιγιόν.
Η Ιβάννα δε θα έδινε και πολλή σημασία σε τούτο το μαγαζί, αν δε συναντούσε, λίγο παρακάτω, ακόμα μια βιτρίνα με πολύχρωμα, φανταχτερά παπιγιόν. Επρόκειτο μήπως για το απόλυτο σέρβικο τρεντ αντί γραβάτας; Δυστυχώς δεν είχε την τύχη να το διαπιστώσει ιδίοις όμμασι, φορεμένο στον ντόπιο πληθυσμό...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου