ΜΟΝΑΧΙΚΗ ΡΟΜΑΝΤΖΑΔΑ ΣΤΙΣ ΟΧΘΕΣ ΤΟΥ ΣΗΚΟΥΑΝΑ

Η πρώτη παραποτάμια βόλτα στο Παρίσι ήταν πλέον γεγονός. Στην προηγούμενη επίσκεψή της στην πόλη, η Ιβάννα δεν είχε καν περπατήσει προς αυτά τα μέρη. Τα είχε σνομπάρει εντελώς (αν εξαιρέσουμε τη ρομαντική βραδιά με τον Λουίς, που μάλλον δεν πιάνεται για κανονικό σεργιάνι). Έτσι λοιπόν, για τις επόμενες δύο μέρες, μιας και αυτή θα ήταν σίγουρα η γειτονιά της, θα είχε την ευκαιρία για μια πιο κοντινή, τετ α τετ γνωριμία.

Ο καιρός ήταν απροσδόκητα καλός για μέσα του χειμώνα, πηγαίνοντας κόντρα στις δυσοίωνες προβλέψεις της Ιβάννα, που περίμενε κρύο σαφώς πιο τσουκτερό. Σαφώς βέβαια και δεν ήταν λόγος να διαμαρτύρεται. Μέχρι στιγμής, όλα πήγαιναν πρίμα!

Chemtrails και στον ουρανό του Παρισιού... τι έχει να πει για όλα αυτά ο Πάνος Καμμένος;;

Συνεχίζοντας την βόλτα της, εφαπτόμενη πάντα στο ποτάμι, κοιτώντας στο γωνιακό κτίριο απέναντί της, είδε μια επιγραφή  που της τράβηξε την προσοχή.

Σ' αυτό το σπίτι απεβίωσε ο Βολταίρος, στις 30 Μαΐου 1778.

( Είμαι σίγουρη ότι ο μακαρίτης θα 'ταν πολύ περήφανος, αν μάθαινε ότι υπάρχουν ΙΕΚ 

με το όνομά του στην όμορφη και ρομαντική Κοζάνη...)

Η Ιβάννα το είχε από πριν αποφασισμένο και τσεκαρισμένο στη λίστα των αξιοθεάτων της, ότι το πρώτο πράγμα που θα αναζητούσε για εκείνη τη μέρα και που βρισκόταν πολύ κοντά, σε απόσταση βολής, ήταν το σπίτι που έζησε και πέθανε ο Serge Gainsbourg, 

στην Rue de Verneuil στο νούμερο 5.

Κατά την αναζήτησή της, περιπλανήθηκε στα στενάκια παράλληλα και πέριξ του δρόμου-στόχου, όπου και αντίκριζε συνέχεια διάφορες γκαλερί. 'Ωσπου ξαφνικά, τσουπ! να σου κι ένα υπέροχο, ώριμο αγόρι, που της τράβηξε με τη μία την προσοχή σαν μαγνητάκι. Δεν έχασε χρόνο κι άρχισε να τον ακολουθεί κατά πόδας, ωσάν paparazzo, με διακαή κι αποκλειστικό στόχο το φωτογραφικό κλικ.

...που κατά τα φαινόμενα επετεύχθη. Ο εντυπωσιακός, γκριζομάλλης και γκριζοντυμένος νέος -προς μεσήλιξ- τρύπωσε μετά από λίγο στην καλλιτεχνική του τη φωλιά και χάθηκε. Στη δικιά του, κοντινή του γκαλερί...