Η εικόνα κι η περίσταση γνωστή και χιλιοειπωμένη: ένα πρωινό μέσα στην αϋπνία και την αμφιβολία και με πρωταγωνιστή το λεωφορείο Χ95, η Ιβάννα κινάει μέσα στο γαλάζιο μισοσκόταδο της χαραυγής για το αεροδρόμιο. Εκεί πάνω σε κάποια στροφή, κοιτώντας έξω από το παράθυρο, της έσκασε ένα αναπάντεχο κλικ από το πουθενά. Μέσα στη νύστα και στη βαρυγκομάρα, της κλείνει το μάτι μια ταμπέλα. Μια ταμπέλα, που υπό άλλες συνθήκες θα την προσπερνούσε αδιάφορα.
"Seat IBIZA" της έσκασε σαν γροθιά μέσα στα μούτρα, κι ο συσχετισμός ήταν άμεσος. Όπως κι η ιδέα που έκτοτε σφηνώθηκε γερά, σε μια άκρη του μυαλού της...
"Seat IBIZA" της έσκασε σαν γροθιά μέσα στα μούτρα, κι ο συσχετισμός ήταν άμεσος. Όπως κι η ιδέα που έκτοτε σφηνώθηκε γερά, σε μια άκρη του μυαλού της...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου