Η Ιβάννα, απ' το πρώτο κιόλας δευτερόλεπτο που πήρε την απόφαση-αστραπή για την επάνοδό της στο Παρίσι, είχε ένα σαφή και πολύ συγκεκριμένο στόχο: εκτός φυσικά από το επετειακό come back έπειτα από 2 ακριβώς χρόνια, στα παλιά λημέρια, αλλά και σε νέα και ωραία μονοπάτια και λαβυρίνθους (βέβαια ναι μεν ο νέος είναι ωραίος, αλλά ο παλιός είναι αλλιώς), έτσι λοιπόν...
...με τον έμφυτο μαζοχισμό που την διακατέχει, είχε ορίσει πρωτίστως ως απώτερο στόχο να εντοπίσει τα ίχνη ενός παλαιού γνώριμου, που τον είχε δει μια και μοναδική φορά.
Δεν ήταν άλλος από τον μυθικό latin lover του Καρτιέ Λατέν, τον Μαδριλένο Λουίς, που είχε γνωρίσει το πρώτο βράδυ της στο Παρίσι, τότε, το πάλι ποτέ. Δυστυχώς όμως για εκείνην, δεν ήξερε σχεδόν τίποτα γι' αυτόν. Δεν εδέησε να συγκρατήσει ούτε το τηλέφωνό του, αλλά ούτε και το όνομα προφίλ του στο φεισμπούκ, παρ'όλο που εκείνος της τα είχε προσφέρει απλόχερα (όπως και τα υπόλοιπά του προσόντα). Στερνή μου γνώση να σ' είχα πρώτα! Τα μόνα που της είχαν απομείνει ως πληροφορίες, και που κρατούσε σαν μονάκριβο φυλακτό σφικτά μέσα στα στήθια της, ήταν το μικρό του όνομα, ότι ήταν Ισπανός designer από τη Μαδρίτη και ο τόπος διαμονής του στο Παρίσι.
Τι μαζοχισμός, τι βίτσιο ήταν πάλι και τούτο! Nα εντοπίσει τον Λουίς που είδε κι έπαθε να τον ξεφορτωθεί εκείνο το βράδυ; Κλασικά, γυναικεία, βαρεμένα μυαλά....
Από αυτό λοιπόν το κόλλημα που έφαγε, καθορίστηκε με συνοπτικές διαδικασίες και το πού θα κατασκήνωνε η Ιβάννα για το δυναμικό της come back. Πού αλλού; μα φυσικά στο ξενοδοχείο που έμενε τότε κι ο Λουίς. Για τις 2 πρώτες μέρες τουλάχιστον, και μετά αναλόγως πώς θα κυλούσε το πράγμα, θα έβλεπε τι θα έκανε και πώς θα πορευόταν. Και φυσικά, πάντα με ντετεκτιβικές τάσεις και έρευνα για το "χαμένο κελεπούρι". (χαχα, εδώ γελάνε)
...με τον έμφυτο μαζοχισμό που την διακατέχει, είχε ορίσει πρωτίστως ως απώτερο στόχο να εντοπίσει τα ίχνη ενός παλαιού γνώριμου, που τον είχε δει μια και μοναδική φορά.
Δεν ήταν άλλος από τον μυθικό latin lover του Καρτιέ Λατέν, τον Μαδριλένο Λουίς, που είχε γνωρίσει το πρώτο βράδυ της στο Παρίσι, τότε, το πάλι ποτέ. Δυστυχώς όμως για εκείνην, δεν ήξερε σχεδόν τίποτα γι' αυτόν. Δεν εδέησε να συγκρατήσει ούτε το τηλέφωνό του, αλλά ούτε και το όνομα προφίλ του στο φεισμπούκ, παρ'όλο που εκείνος της τα είχε προσφέρει απλόχερα (όπως και τα υπόλοιπά του προσόντα). Στερνή μου γνώση να σ' είχα πρώτα! Τα μόνα που της είχαν απομείνει ως πληροφορίες, και που κρατούσε σαν μονάκριβο φυλακτό σφικτά μέσα στα στήθια της, ήταν το μικρό του όνομα, ότι ήταν Ισπανός designer από τη Μαδρίτη και ο τόπος διαμονής του στο Παρίσι.
Τι μαζοχισμός, τι βίτσιο ήταν πάλι και τούτο! Nα εντοπίσει τον Λουίς που είδε κι έπαθε να τον ξεφορτωθεί εκείνο το βράδυ; Κλασικά, γυναικεία, βαρεμένα μυαλά....
Από αυτό λοιπόν το κόλλημα που έφαγε, καθορίστηκε με συνοπτικές διαδικασίες και το πού θα κατασκήνωνε η Ιβάννα για το δυναμικό της come back. Πού αλλού; μα φυσικά στο ξενοδοχείο που έμενε τότε κι ο Λουίς. Για τις 2 πρώτες μέρες τουλάχιστον, και μετά αναλόγως πώς θα κυλούσε το πράγμα, θα έβλεπε τι θα έκανε και πώς θα πορευόταν. Και φυσικά, πάντα με ντετεκτιβικές τάσεις και έρευνα για το "χαμένο κελεπούρι". (χαχα, εδώ γελάνε)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου