ΤΟ ΜΕΤΡΟ ΤΟΥ ΠΑΡΙΣΙΟΥ, ΜΙΑ ΠΑΡΑΞΕΝΗ, ΠΑΡΑΛΛΗΛΗ, ΥΠΟΓΕΙΑ ΠΟΛΙΤΕΙΑ (μέρος 1ο)

...Κι ώσπου ήρθε επιτέλους η ώρα να πάρει το τρένο, για να οδεύσει αρχικά στο ξενοδοχείο (απ' το οποίο θυμόταν πολύ αμυδρά μόνο το εσωτερικό του, και καθόλου τη γύρω περιοχή). Το μελλοντικό της κατάλυμα βρισκόταν πάντως σίγουρα σε μια συνοικία κάπως απόκεντρη. Ίσως όχι και τόσο καλή επιλογή για να κινηθείς στην πόλη; Χμμμμ, τελοσπάντων, αυτό θα το διερευνούσε αργότερα.

Άντε τώρα να εντοπίσεις -και πόσο μάλλον να προσεγγίσεις- τη στάση, πάνω σε τούτον εδώ τον χάρτη...

που καλύτερα θα 'ταν να τον είχαν ονομάσει χάρτη του Λαβυρίνθου στο μινωικό παλάτι, παρά του μετρό του Παρισιού. Μάλιστα αυτός που κρατούσε η Ιβάννα στα χέρια της, ήταν και σε έκδοση μινιατούρα, στραβωνόσουν δηλαδή για να βγάλεις άκρη!! Αφού τα βρήκε προς στιγμήν μπαστούνια κι είχε κυριολεκτικά πελαγώσει, επιχείρησε να τα παίξει όλα για όλα και να υπερβεί και τον δεύτερο σκόπελο, που φήμες λένε ότι συναντάς στο Παρίσι: ότι οι ντόπιοι μιλάνε αποκλειστικά και μόνο γαλλικά (είτε από ασχετοσύνη, είτε από σνομπαρία!) Απευθύνθηκε λοιπόν για βοήθεια σε μια ξανθιά γυναίκα δίπλα της, που της φάνηκε Παριζιάνα, άρα θα μπορούσε σίγουρα να την κατατοπίσει πάνω στον καυτό γρίφο που είχε να επιλύσει. Με πολύ κόπο, ακόμα κι εκείνη, και με τη συνδρομή κανά δυό άλλων συνανθρώπων εκεί γύρω, τα κατάφερε ευτυχώς να διαφωτίσει την Ιβάννα και να της υποδείξει τη δαιδαλώδη πορεία που έπρεπε να ακολουθήσει (αυτό μας έλειπε, είμαστε άλλωστε στη χώρα που γέννησε τον Διαφωτισμό. ---χα χα χα κρύο αστειάκι...---)

H αλήθεια είναι ότι η Ιβάννα περίμενε με ανυπομονησία την περιήγηση σ' αυτόν τον τεράστιο λαβύρινθο του παριζιάνικου μετρό, με τις μητροπολιτικές διαστάσεις! Της είχε μείνει αξέχαστος ήδη από την προηγούμενη επίσκεψή της, για τους ατελείωτους κυλιόμενους διαδρόμους και τις άπειρες διακλαδώσεις εδώ κι εκεί, τις σκάλες και τους περίεργους σταθμούς του... εκεί κάτω στου μετρό την υπόγα, είχε δοκιμάσει και τα πρώτα της σαντουιτσάκια με κύριο συστατικό τους την περίφημη, γαλλική μπαγκέτα. Είχε δει φευγαλέα, έναν μυστηριώδη, ατμοσφαιρικό σταθμό βυθισμένο στο ημίφως, με αιγυπτιακά εκθέματα πίσω από κάτι βιτρίνες...αυτόν κι αν ήθελε να τον ξαναεντοπίσει οπωσδήποτε! Έτσι λοιπόν ήταν με την περιέργεια στο αποκορύφωμα για να εξερευνήσει αυτή την υπόγεια "πολιτεία" όσο το δυνατόν πιο διεξοδικά. Την ιντρίγκαρε ακόμα περισσότερο κι από την ίδια την πόλη του Παρισιού!

Ευτυχώς η διαδρομή της είχε ήδη δρομολογηθεί. Βρήκε το τρένο στην αποβάθρα, επιβιβάστηκε, κ ε ν ό  μ ν ή μ η ς.

'Ολα φωτίστηκαν όταν ήρθε η ώρα που έπρεπε να κατέβει. Σταθμός μετεπιβίβασης Gare du Nord. 

Με το που πάτησε το πόδι της στον σταθμό, το σοκ ήταν τόσο ακαριαίο που δε θυμάται πια τίποτα, μα τίποτ' άλλο, εκτός από την πιο έντονη μυρωδιά από τσίσα που είχε συναντήσει μέχρι τότε στη ζωή της και που της έσκασε σαν μπουνιά από το πουθενά μέσα στα μούτρα. Λίγο ακόμα και θα την έριχνε νοκ άουτ στο καναβάτσο! Έπρεπε να το είχε θυμηθεί, τώρα πια δε θα το ξεχνούσε ποτέ!... έτσι ακριβώς ήταν και παλιά, έτσι βρωμερά και τρισάθλια και αποκρουστικά, μπίχλα επί μπίχλας, κι από πάνω μπόχα, και βάλε έξτρα δυσωδία και γλίτσα, κι όλα αυτά συσσωρευμένα και ουδέποτε πλυμένα ανά τις δεκαετίες, σύνθεταν αυτή την οσμή που αν τη μύριζες έστω και μια φορά, δεν την ξεχνούσες ούτε στον αιώνα τον άπαντα. Κρατούσε χρόνια αυτή η κολώνια!

Ο κόσμος συνέχιζε κανονικά τη ζωή του λίγο πιο πέρα, σχηματίζοντας ουρές σε ένα μαγαζάκι σε στυλ γαλλικού φούρνου, που φαινόταν εξαιρετικά δημοφιλές. Η Ιβάννα έκτοτε το ξαναπέτυχε και σε άλλους σταθμούς και σημεία της πόλης. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι ήταν κάτι αντίστοιχο με τους φούρνους Βενέτη, που συναντάς συχνά στην Αθήνα. Το όνομα της δημοφιλούς αλυσίδας ήταν PAUL, τα όσα ολίγα δοκίμασε από κει χμμμ.... δεν της έμειναν δα και αξέχαστα.

Η Ιβάννα άρχισε να παρατηρεί τον κόσμο γύρω της. Όπως θυμόταν πριν πολλά χρόνια, έτσι κι αυτή τη φορά μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού που πηγαινοερχόταν στο μετρό ήταν Αραβικής και Αφρικανικής καταγωγής. Ένας διαβάτης, στο χρώμα της σοκολάτας υγείας και με βηματισμό αιλουροειδούς, πέρασε ξυστά από δίπλα της ανηφορίζοντας τις σκάλες, μαγνητίζοντάς την με τις γατίσιες κινήσεις και την περπατησιά του. Το αιλουροειδές ήταν φαίνεται το σήμα κατατεθέν του, γιατί στόλιζε ακόμα και το υπέροχο, συλλεκτικό μπουφάν του...

Οι πάμπολλες αφίσες που υπήρχαν σε κάθε χώρο του μετρό, ενημέρωναν για τα καλλιτεχνικά δρώμενα εν εξελίξει και τα προσεχώς

...για τους τοπικούς αρτίστες και μη, που φαίνονταν πάντως πολύ ενδιαφέροντες. 

Δυστυχώς όμως η Ιβάννα δεν ομιλούσε την γαλλικήν...

Το λογότυπο της RATP (Régie Autonome des Transports Parisiens, του συστήματος όλων των αστικών σιδηροδρόμων του Παρισιού)

Οι (αδιαπέραστες) πύλες της Κολάσεως. Αδύνατον να μπεις, 

εάν δεν έχεις πληρώσει το αντίτιμο. 

(Όμως κάποιοι ολίγοι, όπως διαπίστωσε πιο μετά, τα κατάφερναν!)

..κι αυτή την εικόνα αντίκρισε όταν επιτέλους βγήκε ξανά στο φως της μέρας. "Πόλη του Φωτός, καλώς σε βρήκα!" αναστέναξε επιτέλους με ανακούφιση η Ιβάννα. Η λαμπρή, αν και λίγο σκυθρωπή πολιτεία, επιτέλους την υποδεχόταν και επισήμως. Της επιφύλασσε, με τον τρόπο της, μια "προεδρική" υποδοχή...