Ένα αμόκ την είχε πιάσει την Ιβάννα εκείνο το φθινοπωρινό βράδυ. Ένας περίεργος παροξυσμός καταναλωτισμού, σε συνδυασμό με εκρηκτικό μίγμα νοσταλγίας. Γράφοντας υπό το φως των κεριών για τα περασμένα, στίβοντας το μυαλό της για να ανασύρει μνήμες ξεχασμένες που την έκαναν να χαζογελάει (ενίοτε να γελάει και πιο δυνατά), τούτη τη φορά η κάθε θύμηση της έφερνε και μια λαβωματιά, ένα αχ βαχ, μια γερή δόση νοσταλγίας και αναπόλησης για το παραμύθι που βρισκόταν κάπου εκεί έξω και την περίμενε για να γράψει τη συνέχειά του. Είχαν περάσει σχεδόν 2 χρόνια από την εξόρμηση εκείνη, 6 πρωτεύουσες μέσα σε 10 ημέρες. Η απόφαση ήταν και πάλι θέμα δευτερολέπτων. Επετειακή εξόρμηση με εκκίνηση την Πόλη του Φωτός. Αυστηρά one way ticket, ασυζητητί, κι όπου μας βγάλει ο δρόμος!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου