ΣΤΟ ΚΟΙΜΗΤΗΡΙΟ ΠΕΡ ΛΑΣΕΖ (Pere Lachaise)

Το επόμενο πρωί, πολύ πρωί, η Ιβάννα έπιασε το χαρτί και το μολύβι (του ξενοδοχείου) και τα 'βαλε όλα κάτω. Ποια όλα; Μα φυσικά τα αξιοθέατα κι αξιοπερίεργα που είχε βάλει στο μάτι. Ήτανε γραφτό κι από κείνη, αλλά και από τα καιρικά φαινόμενα που της το υπαγόρευαν, να ξεκινήσει την πρώτη της επίσκεψη στην πόλη, με έναν τρόπο κάπως ανορθόδοξο. Πρώτη μέρα στο Παρίσι και πας βόλτα σε νεκροταφείο;; Ω ναι, ειδικά αν έχεις συμβουλάτορα και καθοδηγητή το δελτίο καιρού, που προέβλεπε πιθανότητα βροχών 30% για τη συγκεκριμένη μέρα και πάνω από 60% για τις επόμενες τρεις. Το πράγμα λοιπόν δε σήκωνε αναβολή. Η Ιβάννα ντύθηκε με τα μαύρα πέτσινά της, το μαντήλι της επανάστασης στο λαιμό και ξεχύθηκε στην πρώτη της βόλτα, υπό το φως της μέρας, με πρώτη στάση στις πύλες του Κάτω Κόσμου...στο πασίγνωστο κοιμητήριο Pere Lachaise.

Λίγο πριν την είσοδο στα ενδότερα, απόλαυσε την πρώτη της κρέπα κι έναν café Noisette σε παρακείμενο καφενέ (πρόκειται έναν απ' τους τυπικούς γαλλικούς καφέδες, κι είναι παρόμοιος με τον ιταλικό caffè macchiato). Έξοχα!

Από τα πρώτα κιόλας βήματα, γινόταν αντιληπτό ότι το κοιμητήριο διέθετε μια πρωτόγνωρη οργάνωση. Εκτυπωμένους χάρτες που προμηθευόσουν σε ειδικό γραφείο, πάνω στους οποίους επισημαίνονταν οι τάφοι των πιο διάσημων προσωπικοτήτων, με αριθμό και οδό! Εν μέσω αυτής της περίεργης "πολιτείας", περιφέρονταν και κάποιοι παππούληδες-φύλακες-"κοράκια", πάντα πρόθυμοι (πολλές φορές από μόνοι τους, κι ας μιλούσαν μόνο γαλλικά) να εξυπηρετήσουν αν δυσκολευόσουν να βρεις τον τάφο του αγαπημένου σου celebrity!

    Η Ιβάννα ξεκίνησε την περιήγηση με την ελπίδα να εντοπίσει αρχικά τον τάφο του Chopin

 - Frédéric Chopin (1810-1849) 

Πορτρέτο του Frédéric Chopin, έργο (1838) του Eugène Delacroix. Κι οι δυό τους μέγιστοι εκπρόσωποι του ρομαντισμού. Ο καθένας στο είδος του...

- Eugène Delacroix (1798-1863),  αυτοπροσωπογραφία 

           Eugène Delacroix (περίπου 1824):       

                 Ορφανή στο κοιμητήριο

Λίγα μέτρα πιο πέρα από τον τάφο του Chopin, συναντάμε το μνημείο ενός ακόμα διακεκριμένου μουσικού του 19ου αιώνα, του Luigi Cherubini. Ο Cherubini κι ο Chopin  γνωρίζονταν και συνδέονταν με φιλία. O Cherubini έχαιρε -εκτός των άλλων- ιδιαίτερης εκτίμησης κι από τον Ludwig Van Beethoven.

Luigi Cherubini (1760-1842) 

μουσικοσυνθέτης, εκπρόσωπος του Κλασικισμού

(σε έργο του Jean-Auguste-Dominique Ingres, με τον οποίο ήταν φίλοι.)

Στη γειτονιά του Περ Λασέζ κατοικούν αιώνια μερικοί από τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες και πνευματικούς ανθρώπους όλων των εποχών. Guillaume Apollinaire, Sarah Bernhardt, Molière, Amedeo Modigliani, Yves Montand, Paul Éluard, Marcel Proust, Simone Signoret, Louis Gay-Lussac

- Georges Bizet (1838-1875) 

συνθέτης της πασίγνωστης όπερας Κάρμεν

Το κενοτάφιο του Ιταλού συνθέτη Gioacchino Rossini (1792-1868). 

(συνθέτη της πασίγνωστης όπερας Ο Κουρέας της Σεβίλλης)

Απεβίωσε στο Παρίσι, όμως η σορός του έπειτα από ένα χρόνο μεταφέρθηκε στην Ιταλία.

Από Wikipedia: Συνήθη πρακτική για τον Rossini αποτελούσε ο πλαγιαρισμός, η παραβολή δηλαδή μελωδιών και αποσπασμάτων από έργα του, σε άλλα έργα. Η πρακτική αυτή δεν ήταν κάτι καινούργιο: ο Μπαχ, ο Χέντελ και τόσοι άλλοι πριν από αυτόν έκαναν ακριβώς το ίδιο. Χαρακτηριστική μανιέρα στις ενορχηστρώσεις του αποτελεί μια σταδιακή δόμηση έντασης, με βάση ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο. Η τεχνική αυτή, που στα χέρια του αναπτύχθηκε αριστουργηματικά, ευθύνεται και για το παρατσούκλι της εποχής, "Signor Crescendo".

- Honoré de Balzac (1799-1850)

                                             

- Edith Piaf (1915-1963)

ενταφιασμένη μαζί με τον πατέρα της και τον ελληνικής καταγωγής σύζυγό της, 

Theophanis Lamboukas (ή Theo Sarapo-Σαγαπώ), απεβίωσε στις 10/10/1963, μια μέρα πριν από τον Ζαν Κοκτώ, με τον οποίον συνδεόταν με μακρόχρονη φιλία.

Εδώ, στο κοιμητήριο Περ Λασέζ, βρίσκεται ένας 

από τους μεγαλύτερους ροκ σταρ όλων των εποχών...

O Jim Morrison (1943-1971) προκαλεί ακόμα δυνατές συγκινήσεις 

στον γυναικείο (και όχι μόνο) πληθυσμό

Η θρυλική, αινιγματική επιγραφή "Κατά τον δαίμονα εαυτού"

Το κάγκελο δεν στάθηκε ικανό να φρενάρει την λατρεία των πιο φανατικών, 

για την απαραίτητη αναμνηστική selfie...

Άλλος ένας τάφος που έγινε αντικείμενο -σχεδόν ερωτικής- λατρείας...ποιος ξέρει τι θα γινόταν αν δεν υπήρχε το προστατευτικό τζαμάκι! Είναι η τελευταία κατοικία του Oscar Wilde (1854-1900) και την εποχή που φιλοτεχνήθηκε, εκεί γύρω στο 1909, είχε προκαλέσει σκάνδαλο! (όπως κι ο ίδιος ο Όσκαρ, με τον πολυτάραχο βίο του...)

Αυτή η κοπελιά ερχόταν από μια πόλη της γαλλικής επαρχίας. Θαυμάστρια όχι μόνο του Όσκαρ, αλλά κι ενός άλλου καλλιτέχνη, του Mano Solo, ρώτησε την Ιβάννα αν βρισκόταν εκεί κοντά ο τάφος του. Δυστυχώς για την επαρχιωτοπούλα ο τάφος ήταν μακριά, ευτυχώς για την Ιβάννα τον είχε πετύχει πολύ πιο πριν, της είχε τραβήξει την προσοχή και στάθηκε αφορμή να ψάξει αργότερα για τον Mano και την ιστορία του.

                 - Mano Solo (1963-2010) (καλλιτεχνικό ψευδώνυμο του Emmanuel Cabut)

Ήταν Γάλλος τραγουδιστής και τραγουδοποιός, γιος του γνωστού σκιτσογράφου Cabu, εργαζόμενου επί σειρά ετών στην σατιρική εφημερίδα Charlie Hebdo. Σχεδόν 5 χρόνια (παρά  3 μέρες) μετά το θάνατο του γιου του, έμελλε να βρει κι αυτός τραγικό θάνατο κατά τη διάρκεια της πολύνεκρης επίθεσης, στα γραφεία της εφημερίδας....

                  Ο οικογενειακός τάφος του μεγάλου μόδιστρου Ted Lapidus (1929-2008).


Το κοιμητήριο Περ Λασέζ είναι μια μεταθανάτια γειτονιά του Κάτω κόσμου, που δεν είναι γκέτο ενός και μοναδικού Θεού. Φιλοξενεί πολλές και διαφορετικές θρησκείες, ή και καθόλου. Εδώ αυτοσχεδιάζουμε...

                                                                       Τάφος βουδιστικός

                                                              Παραπομπή στον Ρα;;;

 Κάποιοι, είναι αθεράπευτα ζωόφιλοι...

 ... ενώ κάποιοι άλλοι έχουν για θρησκεία τα βιβλία

                                                  ... ή  λατρεία για το μπιλιάρδο...